Linki sponsorowane

Rehabilitacja jest procesem medyczno - społecznym , który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zawodowego.Rehabilitacja wyłoniła się w rozwiniętych społeczeństwach z nieszczęść ludzkich i katastrof, za które społeczność czy państwo poczuły się odpowiedzialne. Były to początkowo wojny i epidemie, jak choroba Heinego – Medina, kalectwo wrodzone, a później nieszczęśliwe wypadki, choroby okaleczające różne narządy ciała, zaburzenia umysłowe itd. Skutki tych nieszczęść wprowadziły osoby nimi dotknięte w impas życiowy. One same nie pozwoliły się wyzwolić, a pomoc lekarska nie zdołała usunąć kalectwa. Wynikła więc utrata sprawności fizycznych, psychicznych, społecznych czy zawodowych. W Polsce odpowiedzialność za rehabilitację przyjęło Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej co miało ogromne znaczenie dla osób niepełnosprawnych jak również dla dalszego rozwoju tej nauki. Definicja niepełnosprawności, którą można uznać za obecnie obowiązującą w naszym kraju, głosi: „Niepełnosprawną jest osoba, której stan zdrowia psychicznego lub fizycznego powoduje trwałe lub długotrwałe utrudnienie, ograniczenie lub uniemożliwienie udziału w stosunkach społecznych i wypełnianie ról wg przyjętych kryteriów i obowiązujących norm” .„Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym udziale tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej”. (Dz. U. art. 7 z 27 sierpnia 1997r.).Podstawę procesu rehabilitacji stanowią generalne zasady dotyczące powszechnie ludzi niepełnosprawnych. Są to przyjmując za Hulkiem :- ruch i praca, które są (poza odpowiednim leczeniem) czynnikami przyśpieszającymi powrót chorego do zdrowia i maksymalnej sprawności;- uwzględnienie występowania związku, jaki dotyczy powrotu do zdrowia, ze środowiskiem społecznym, z którego człowiek niepełnosprawny przychodzi do ośrodka rehabilitacyjnego i do którego powróci po zakończeniu leczenia;- występowanie związku między poprawą stanu zdrowia, postępami w szkoleniu i wydajnością pracy, a stanem psychicznym niepełnosprawnych;- każda osoba pomimo upośledzenia zachowuje nadal określone sprawności fizyczne, psychiczne i w zakresie technik społecznego zachowania;- nie ma takiej pracy, która stawiałaby jej wykonawcy wszystkie wymagania w zakresie sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej;- konieczność rozpatrywania potrzeb niepełnosprawnych nie w oderwaniu, lecz zawsze w ich związku z całokształtem życia i pracy.Występuje wiele możliwości rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Możemy tu wymienić: